Astrid de Jager
Luid toeterende taxi's, politiewagens met gillende sirenes en loeiende brandweerauto's. Terwijl ik dit schrijf raast onophoudelijk onder mijn hotelraam het verkeer. Ik ben in New York. De stad die nooit slaapt. En het is hier fantástisch.
L'Anza, het Amerikaanse merk voor haarverzorging, nodigde mij uit bij een aantal van hun shows. In New York, of all places. Er zijn slechtere locaties om spetterende presentaties te zien. De voorstelling was absoluut adembenemend, de haarmode 2012 veelbelovend. Maar veel liever vertel ik vandaag over The Big Apple: New York.
Een stad is niet zomaar een verzameling van mensen en gebouwen. Een stad heeft een karakter en een identiteit. Barcelona is een statige deftige dame. Den Haag een formele oudere heer. Een beetje ouderwets en arrogant is mijnheer Den Haag zelfs. Amsterdam is vriendelijk, ruimdenkend en jong. Van Amsterdam mag alles. Als je Amsterdam kent, dan denk je te weten hoe tolerantie voelt. Totdat je in New York bent.
Een chique dame trippelt in looppas over de New Yorkse trottoirs, in haar hand heeft ze een coffee-to-go. Aan haar arm een ferme Hermès-tas, aan haar oor een iPhone. Onder de perfect gesneden lamswollen jas draagt ze een prachtig mantelpakje. Ze loopt op fleurige Nike's en ik snap het direct. New York is een stad waar mensen zich bij voorkeur lopend verplaatsen. Dat doe je niet op je delicate pumps of je glimmende brogues. De stoet mensen in looppas heeft iets surrealistisch. Het lijkt nog het meest op een versneld afgedraaide film. New Yorkers hebben haast, maar tegelijk zijn ze ontzettend aardig en beleefd tegen elkaar. Geen botsende schouders, geen bozige gezichten. Alsof iedereen hetzelfde wil. 'Laat mij mijn gang gaan, dan mag jij dat ook'. Door de bonte optocht heen zwalkt hier en daar een gezellige gek, soms luid schreeuwend en op roller skates. Maar zelfs de gek is vriendelijk en blij. En niemand die zich aan hem ergert.
De chique dame met de Hermès-tas zag ik uit haar appartementengebouw komen. Zo'n gebouw met tapijt op het trottoir en een portier in uniform. In een portiek verderop ligt een gehavende zwerver. Geroutineerd werpt de chique dame hem een dollarbiljet toe. Alsof ze dat elke dag zo doet. Alle sociale klassen leven in New York letterlijk naast elkaar. Ik zag een Gucci-store naast een 'Five dollar shop', de buurman van Prada verkocht 'Low priced shoes and bags'. Een top Hair Stylist naast een winkel met synthetische pruiken is in New York helemaal niet raar. Een trendy design restaurant blijkt overheerlijke lunches te serveren voor de prijs van een Bic Mac. En als je denkt: 'Dit is een juwelier, hier ga ik naar binnen', dan blijk je opeens te staan in een winkel die biologische superdrankjes verkoopt. Tegen superprijzen, dat wel. Thuis koop ik daar een setje oorbelletjes voor.
Als kapster met een salon in Ede ben ik meer dan gelukkig. Maar er is een leven buiten Ede, dat geef ik schoorvoetend toe. Omdat ik altijd wil weten hoe het is om in de wereld naar de kapper te gaan, zocht ik naar een New Yorkse hairstylist. Vanwege de gezelligheid zou ik liever naar de 'super cheap hairdresser, 10 bucks for a brand nieuw style' barbershop om de hoek bij mijn hotel zijn gegaan. Maar een vrouw moet doen wat een vrouw moet doen, nietwaar? Dus werd het Garren New York. Garren is hairstylist van onder meer Courtney Love, Oprah Winfrey, Madonna, Nicole Kidman en nu dus ook van Astrid de Jager. Op internet las ik dat knippen en stylen bij Garren 700 dollar kost. Gelukkig wil Garren mij ook best alleen maar stylen. Om half acht 's ochtends kan ik bij hem terecht, en als ik om zeven uur mijn hotel verlaat voel ik mij een beetje een vrouw van de wereld. Stoer bestel ik een koffie bij Starbucks. Zien jullie mij gaan, New Yorkers? Hairstylist Garren, here I come!
Een onmogelijke mix van een ijssalon en een museum van moderne kunst. De zaak van Garren is superstrak en kil. In de bespiegeling van de glanzende witmarmeren wanden zou ik mijn haren kunnen kammen. De hair artist Garren is er zelf niet, ik word geholpen door topstylist Jason. Een New Yorkse hairstylist moet er uitzien als Jason, maar Jason zou ook quizmaster of balletdanser kunnen zijn. De salon zit op dit ultravroege uur vol New Yorkse dames die er uitzien alsof ze al uren wakker zijn. Uit het gebabbel begrijp ik dat de meesten hier elke ochtend hun haar laten doen. Onbegrijpelijk vind ik dat. Waar halen ze in vredesnaam de tijd vandaan?
Jason is overdreven aardig. Hij vraagt waar ik vandaan kom. "From Poland? Amazing! O, from Holland? Wow, that's fantastic!", kirt hij opgewonden in mijn oor. Zijn enthousiasme over mijn land is ongeloofwaardig, maar Jason is heerlijk om naar te kijken. En hij is een vakman. Geroutineerd schudt hij mijn haren los, "Your hair is absolute amazing". Jason woelt, draait, knijpt en graait, en na een klein kwartiertje is mijn haar gedaan. "Isn't it amazing?" Ik kijk in de spiegel en zie geen grote verandering. Hij is snel, dat geef ik toe. Maar een verrassing is het zeker niet. Dit kan ik ook.
Om tien voor acht loop ik weer over de straten van New York. Voor 70 euro is mijn haar gestyled door Jason zoals ik het zelf ook doe. Geeft niks, dit gevoel is onbetaalbaar. Om de hoek zit een zwerver. Behendig stop ik hem een dollarbriefje toe. "Amazing", denk ik bij mijzelf. "New York is amazing."
See you next time!
