Astrid de Jager
Ik wist dat het een unieke kans was. Ik wist dat mijn leven erdoor zou veranderen. Ik kon me een voorstelling maken van de enorme berg werk die ik zou moeten verzetten. De lange, lange dagen, de avonden. De administratie, het personeelsbeleid. Ik zag de mogelijkheden en droomde een beetje weg bij de voldoening die het me zou geven. De kick van een eigen zaak. Mijn eigen zaak.
De kapsalon van mijn schoonvader, waar ik al meer dan twintig jaar werkte, zou verkocht worden. Een unieke kans, een enorme uitdaging en een heel druk leven. Met veel verantwoordelijkheden en weinig tijd voor mijzelf. Dus wist ik zeker dat ik het vooral niet moest doen. Later misschien, als de kinderen groot zijn. Als ik minder aan mijn vrijheid hecht. Als mijn zelfvertrouwen gegroeid is. Hoe dan ook; niet nu.
Nadat ik een middag lang vond dat ik het vooral niet moest doen, sloeg de twijfel toe. Het kon eigenlijk best. De kinderen begrepen inmiddels dat ze niet met papa en mama konden trouwen, een gedenkwaardig moment van zelfredzaamheid. De meiden in de zaak zijn toppers. Artistiek, loyaal en ook nog eens keiharde werkers. En het belangrijkste van alles: het kappersvak vond ik nog steeds het leukste beroep ter wereld.
Dus besloot ik het wel te doen. Waarna het direct opnieuw een bijna hilarisch plan leek. Het is bepaald niet zo dat ik jarenlang droomde van een eigen salon. Aan mijn schoonvader zag ik dat het leven van een middenstander niet over rozen gaat. Ik ben creatief, dat is waar. Maar kan ik ook een ondernemer zijn? Een zelfstandige? Van huis uit ben ik bescheiden, zelfs een beetje verlegen. De voorgrond is niet mijn favoriete plek. Een Pietje Precies ben ik ook, en erg gesteld op mijn vrijheid. En ik ben moeder. Ik heb een man, ook dat nog. Gaat dat allemaal samen met een eigen zaak?
Het dimdammen duurde dagen. Weken zelfs, en langzaam broedde het idee uit tot een haalbaar plan. Langzaam, in mijn eigen tempo, maakte ik van het plan een project. En het project werd een karwei. Het karwei een resultaat, en het resultaat een prachtige salon.
En gedurende dit traject groeide mijn zelfvertrouwen en lef. Mijn ingebeelde nadelen bleken in de praktijk reuze mee te vallen. Een Pietje Precies weet namelijk exact wat ze wil en wijkt niet af van die koers. Verlegenheid raak je niet snel kwijt, met charme kun je bergen verzetten. Mijn voorliefde voor vrijheid bleek opeens een enorm voordeel, want ik leerde taken aan anderen over te dragen. Mijn man was een enorme steun en een aanjager. En het voelde niet eens heel vreemd toen ik noodgedwongen de voorgrond moest betreden.
Het eerste jaar zit er vrijwel op. ANGELI hairstyling ging op vrijdag 1 oktober 2010 van start. Het was een geweldig jaar. Met hoogte- en dieptepunten, en vallen en opstaan. Met tranen van vermoeidheid en tranen van plezier. Met ontelbare leuke nieuwe gezichten. Met creativiteit, spierballen en frisse ideeën. En met heel, heel veel voldoening.
De kop zegt het al. Vanaf nu vertel ik op deze plaats regelmatig over het leven van een creatieve zelfstandige. Ondernemer, moeder en kapster. Bescheiden en graag op de achtergrond. Het blijkt allemaal heel goed samen te gaan.
See you next time!
