Met lange slagen kamde ik het prachtige lange, lichtgolvende grijze haar van Lia, en ik keek naar haar gezicht in de spiegel. Dat het leven voor Lia niet mild geweest is viel niet te ontkennen. Maar ik kijk anders naar de vrouwenhuid dan de cosmetica-industrie. Lijntjes en groefjes maken een gezicht voor mij niet minder mooi. Ik let op kleur, helderheid en natuurlijke glans. Dromerig kamde ik door. “Weet je Astrid?”, onderbrak Lia mijn gemijmer, “Ik ben over de zestig, maar ik voel me nog altijd twintig.”
Lia is niet de enige van wie ik dat hoor. Ikzelf ben geboren in 1971, maar in mijn hoofd ben ik hooguit dertig. En ik wil maar niet ouder worden. Vriendinnen, collega’s en klanten in de salon vertellen mij hetzelfde. En voor wie het nog niet wist; het is stellig geen vrouwending. Mannen ervaren het ook. “Ik keek in een winkelruit, en daar stond een oudere vent”, zei Jochem van eenenvijftig onlangs. Dus kwam hij voor een kleuring. Jochem overweegt zelfs botox en fillers. “Waarom niet?”, was zijn retorische vraag. Volgens Jochem hebben mannen en vrouwen van veertig-plus geen voorbeeld. Onze ouders lazen op deze leeftijd de krant, maakten een fietstochtje of legden een kaartje. Zij droegen leeftijdgebonden kleding en praktische kapsels, wat neerkwam op ‘lekker kort’. Net als hun ouders en grootouders en de generaties daarboven waren zij bezig met ‘uitrusten’. Wij, hun kinderen en kleinkinderen, beginnen nog gerust opnieuw. Andere relaties, nieuwe bedrijven, studies zelfs nog. Op je zesenvijftigste afstuderen als psycholoog; daar kijkt niemand meer van op.
Er is een kloof tussen onze lichamelijke en mentale leeftijd. De modewereld doet daaraan mee, zoals dat altijd gaat want mode is mensenwerk. Kapsels van nu zijn leeftijdloos, verzorging is de focus. Een naturelkleurige bobline met een dromerige pony of een kinky coupe met drie kleurnuances? Niets is gek in deze tijd. Natuurlijk is het belangrijk dat je je aanpast aan je veranderende lichaam. Je geest blijft misschien wel eindeloos jong, maar je haar wordt samen met je lichaam ouder. Waar ligt de grens? Voor mij is dat wanneer het uiterlijk niet meer past bij de uitstraling. Jochem kan gerust een botox nemen, maar de uitdrukkingsloosheid van een poppenkastkop maakt hem niet gelukkiger. Lia mag volharden in lang haar, zolang ze er maar niet gaat uitzien als een toverkol. Daar zou ze zich niet lekker bij voelen. Schoonheid is hoe je je voelt. Niet wat de spiegel je laat zien.
See you next time!
Astrid de Jager
