Astrid de Jager
'Kun je niet beter...?' is enigszins geoorloofd. 'Je móet ook...' is nog aanvaardbaar. 'Hoe kun je dat nou doen?' komt al dichter in de buurt van kwetsend. Voor mij staat met afstand op nummer één de opmerking: 'Wat zie je er goed uit vandaag. Veel beter dan de vorige keer.' We zijn eraan gewend, maar leuk is anders. Vrouwen steunen andere vrouwen niet. Wij vallen elkaar aan.
Geef het maar toe, vrouwen communiceren anders met een vrouw dan met een man. Dat komt omdat vrouwen willen winnen. Natuurlijk niet met zinloze wedstrijdjes als klaverjassen, voetbal of wie-kan-het-verst-plassen. Wij vrouwen strijden niet om de eer, zoals mannen. Het trompetgeschal kan ons gestolen worden. Wij strijden om de overwinning zelf. En wij verslaan onze concurrentes geniepig en bijna onopvallend.
Ikzelf heb dat het 'holbewonerprincipe' genoemd. Het 'holbewonerprincipe' slepen wij nog steeds met ons mee. Ik leg het je graag even uit. Alle vrouwen willen al eeuwenlang hetzelfde; een veilig bestaan. Dat was vroeger nog niet zo eenvoudig. De ene vrouw leefde in een miezerige, tochtige spleet tussen twee rotsblokken. De andere in een ruim hol aan de zonkant, naast een kabbelend beekje. De een gaf haar bloedjes van kinderen uit arren moede
getrokken soep van mammoethoeven. De andere braadde een stoofpotje van verse lendenlappen. De één liep jarenlang rond in een versteld vachtje van een bejaard springbokje. De ander sloeg elke dag weer een ander berenbontje om. Dat is niet leuk. Dat is keihard. Je ging eerder dood in je vachtje van springbok en je tochtige spleet. Die waterige bouillon hielp ook al niet.
Als je als holbewonermeisje niet wilde leven op bouillon van mammoethoeven, dan was het zaak de moedigste strijder of dapperste jager aan de haak te slaan. En die wilden allemaal de beste keuze. En de beste keuze is volgens mannen nog steeds de mooiste vrouw. Daar zit hem de moeilijkheid. Niet één vrouw vindt van zichzelf dat ze mooi genoeg is. In de holbewonertijd was uiterlijk al helemaal niet te controleren, zo zonder spiegels. Het ging er dus niet om dat je de beste keuze was. Dat hoeft ook niet, mannen zijn makkelijk om de tuin te leiden. Het ging erom dat de moedige strijders en dappere jagers vónden dat je de beste keuze was. En hoe doe je dat nou zo doeltreffend mogelijk? Door je concurrentes sluw te elimineren. 'Wat zie je er goed uit vandaag. Veel beter dan de vorige keer.'
De wereld is allang geen jungle meer. 'The survival of the fittest' telt niet in onze beschaafde samenleving. Zelfs in een daklozenpension en met een pakket van de voedselbank is je overlevingskans groter dan ooit. Intussen lopen wij nog steeds rond met het holbewonerprincipe. Dat geeft niets. Vrouwen zijn geen mannen. Het is teveel gevraagd om elkaar vriendschappelijk op de schouder te meppen. 'Vreemdgegaan zeg je? Vervelend, maar kan gebeuren. Biertje?' Of deze: 'Ja, erg oranje. Pakje van de drogist zeker? Leuk met Koninginnedag.' En wat vind je hiervan: 'Wat nou dik? Je bent tenminste gezellig.' Zoals ik al zei; vrouwen zijn geen mannen.
Het is goed om ons bewust te zijn van wat we doen. Wij vrouwen maken elkaar onzeker.
De vrouw met de eeuwige paardenstaart heeft na jaren twijfelen gekozen voor een kapsel in laagjes. Het staat haar geweldig, en veel mensen zullen dat beamen. Maar heel veel mensen -vrouwen- zeggen niets. Terwijl het een niet-te-missen verandering is. Wat je ook vindt van de verandering, ze toont lef. Haar ogen komen opeens stralend over. Ze is zichtbaar blij met haar haren maar ze lijkt nog wat onzeker. Waarom helpen we haar niet door haar te complimenteren? 'Omdat wij vrouwen zijn' is geen reden. Inderdaad, het holbewonerprincipe. De vriendin met de prachtige krullenbos hoort maar weinig hoeveel geluk zij heeft gehad met haar haren. Hoe fijn het voor haar is dat ze 's ochtends snel klaar is. Hoe mooi ze eigenlijk is. En als ze eens een compliment krijgt, dan zal ze zeggen dat het komt door de nieuwe shampoo. Of door de geweldige kapster. En misschien zal ze zeggen dat het best lastig is, zo'n krullenbol. Maar nu we weten dat we het doen, kunnen we er voor kiezen het anders te doen. 'Wat zie je er goed uit vandaag'. En zij zou moeten zeggen: 'Dank je wel voor het compliment'.
See you next time!
