Astrid de Jager
Lach en de wereld lacht terug. Mooi hè? En zo waar, deze uitspraak. Ik lees hem vaak tegenwoordig. In allerlei tijdschriften, op het label van een theezakje en pasgeleden zelfs in een flyer van een mondhygiëniste. Ik moet bekennen, lieve lezer, dat ik er een beetje de kriebels van krijg. Niet vanwege de boodschap. Daar is namelijk geen speld tussen te krijgen. Maar weten we dat niet allang? We zijn het lachen toch zeker niet verleerd? Ik kan niet geloven dat er mensen zijn die denken: “Gut. Wat leuk. Als ik lach, dan lacht de wereld terug. Vanaf nu ga ik dat doen.”
Een lach weggeven, om vervolgens een lach terug te krijgen. Iets wezenlijkers bestaat er niet. Als meisje zegevierde ik al vroeg met deze prestatie. Het lachen beviel mij zo goed dat ik er nooit mee ben gestopt. In de salons wordt veel en vaak gelachen. Lachen draagt namelijk bij aan je creativiteit, aan je succes en ook nog aan je gezondheid. Ik weet niet hoe dat met jou is, maar ik word liever gezien als die vrouw met die aanstekelijke lach dan die vrouw met dat sombere hoofd.
Nu hoor ik enkele lezers mompelen dat er weinig te lachen valt. Dat zal zo zijn, maar wie goed om zich heen kijkt ziet veel leuks. Op wereldniveau schijnt de welvaart toe te nemen. Steeds meer kinderen volgen basisonderwijs. Er is meer schoon water en in de winkels ligt vaker ‘eerlijke’ kleding. Ook dichtbij huis is veel leuks. Agnes, bijvoorbeeld, heeft sinds kort een schattige pup. Het bedrijf van Niek doet het geweldig. En die lieve Gaby overwon een akelige ziekte. Elke dag gebeuren er goede dingen. Soms onverwachts, heel vaak omdat je met je lach iets bereikt. En heb je eens een minder goede dag, probeer dan toch die lach op je gezicht te toveren. Use it or lose it. Dat laatste mogen we niet laten gebeuren. Want die lach, die staat ons geweldig.
See you next time!
Astrid de Jager
