Astrid de Jager
Vraag een willekeurig persoon eens naar de minst feestelijke tijd van zijn leven. Tien tegen één dat het antwoord ook mijn antwoord zal zijn. De puberteit. De puberteit is, zoals wij allemaal weten, die ongezellige wachtkamer waarin we allemaal ooit opgesloten zaten. Het kinderleven lag achter ons, volwassen waren we nog lang niet. De tussentijd moesten we zo goed mogelijk zien door te komen. Voor een enkele sprankelende mazzelaar was het verblijf in de wachtkamer relatief kort en ook nog best leuk. Maar voor de meesten van ons was het een periode van eenzame kwelling waar maar geen einde aan kwam.
De puberteit is bedacht door De Grote Schepper die kennelijk vond dat aan de lanterfanterende kinderblijheid maar eens een einde moest komen. De haargroei op onverwachte plaatsen is nog maar het begin. Want daarna start de grote, grote verandering van het vertrouwde kinderlichaam. De hormoonbestorming doet ook nog iets geks met huid en haar. Bijna niemand ontkomt aan de gruwel van puistjes, mee-eters en supervet haar. Bijna niemand, inderdaad. Want vooral hier onderscheidt zich de beklagenswaardige doorsnee-puber van de sprankelende mazzelaar.
Zelf stond ik in mijn puberteit ontelbare wanhopige uren met krultang, föhn en een pot felblauw drillend haargel voor de spiegel. Onder mijn onkundige handen transformeerde het blonde engelenhaar uit mijn kleine-meisjestijd in een sprietige bos hooi. Dat kwam natuurlijk door mij, door de krultang en de föhn. De krultang was precies zoals het woord klinkt: een ijzeren tang. Het loeihete ding schoeide kurkdroge krullen in mijn lange lokken, ik rook exact wanneer de tang te heet werd en ik de stekker uit het stopcontact moest rukken. Met de föhn en een plastic borstel dwong ik mijn haar in een model dat ik voor ogen had, maar dat ik nooit bereikte. Ik vond dat mijn haar alleen maar acceptabel zat als ik het net geborsteld had, dus borstelde ik de hele dag. Met mijn plastic borstel. Het was altijd vet, ik kon niets anders dan elke dag opnieuw wassen. Meer dan een paar gulden mocht de shampoo niet kosten, dus gebruikte ik die knalgele fles supermarktshampoo. De volgende ochtend stond ik weer wanhopig voor de spiegel met krultang, föhn en haargel. Totdat ik eindelijk naar de kappersopleiding mocht.
In de salon zie ik ze vaak; de puberende haarmishandelaars. De haren zijn onherstelbaar beschadigd door verkeerd gebruik van de krultang en de föhn, meestal veel te heet, en door drogisterijverpakkingen haarverf in uiteenlopende blekingen. In de veronderstelling dat puberhaar toch altijd raar zit, kopen hun moeders discount-shampoo en felblauw drillend haargel. Omdat pubers vinden dat hun haar alleen maar goed zit als het net geborsteld is, borstelen ze het de hele dag. Met een plastic borstel. Als het echt niet meer kan, komen ze bij ANGELI hairstyling. "Een klein beetje eraf. Niet teveel, hoor".
Moeilijk puberhaar bestaat niet. Al met al is puberhaar makkelijker onder controle te houden dan de puber zelf. Alles wat zich verkeerd behandeld voelt gedraagt zich opstandig. Opstandig puberhaar bestaat dus wel. Om het haar opnieuw gehoorzaam te maken heeft het rust nodig. De hormonenstorm moet niet aangemoedigd worden, dus moet de puber een PH-neutrale shampoo gebruiken die past bij de structuur van het haar. Shampoo voor kwetsbaar haar, en voor kwetsbare zieltjes, moet maatwerk zijn. Elke dag wassen is dan ook helemaal niet erg, maar het water mag niet te heet zijn. Shampooresten doen de styling geen goed, dus moet het uitspoelen meer tijd kosten dan het wassen. Stylingsproducten moeten alcoholvrij en vriendelijk voor het haar zijn. Elke dag föhnen is geen ramp, de stijltang en de krultang ook niet. Maar doe het voorzichtig. Het is niet aan te bevelen om de krullen in het haar te schroeien, zoals ik deed. Haar is kwetsbaar. Behandel het alsof het een kostbaar wollen truitje is.
De onzekere puber friemelt, plukt en prutst voortdurend aan het haar, en dat is niet goed. Vooral niet als hij of zij daarna met de handen het gezicht aanraakt. Het haar en de puistjes in het gezicht moeten met rust gelaten worden. Dat betekent dat het haar 's ochtends goed gestyled kan worden, en dan 's middags misschien nog een keer. Vooruit, in de weekenden voor het uitgaan. Voor de rest: afblijven. Borstelen mag, maar met mate. En de plastic haarborstel is een gruwel. Kwetsbaar haar verdient een borstel van natuurlijk materiaal. En o ja; haarkleuringen doe je bij de kapper. Punt.
Dan het lastigste onderdeel van het puberbestaan. Mooi haar komt voor het overgrote deel van binnenuit. Dat betekent dat er gezond gegeten en gedronken moet worden. Helaas, het is waar. Geen chips, patat en cola. Wel groenten, fruit, volkorenbrood en water. Het is natuurlijk niet waar dat het elimineren van de haarwanhoop van de ongelukkige puber een stralend wezen maakt. Welnee. Maar een puber met mooi haar is knap. En een knappe puber trekt leuke mensen aan. Gelukkig gaat het ook weer allemaal voorbij. De volwassenheid lonkt, langer dan zeven of acht jaar duurt zo'n puberteit echt niet.
- Astrid de Jager
See you next time!
