Astrid de Jager
Het duurde best een tijdje voordat ik mijn draai vond. Dat had natuurlijk alles te maken met mijn nieuwe rol. Ruim twintig jaar lang werkte ik bij Kapsalon Angeli, ik kwam er binnen als fris en fruitig jong meisje. Opgegroeid in de beschermde omgeving van Ede, een beetje naïef en wereldvreemd. Mensen mooi maken was mijn drijfveer, werken moest leuk en gezellig zijn. En gezellig was het in de kapsalon. Het werd mijn tweede veilige huis, mijn collega's waren mijn vriendinnen. De keren dat wij milkshakes, bonbons en tampons voor elkaar kochten zijn niet te tellen. In rustige tijden oefenden we bizarre kapsels op elkaar. En van tijd tot tijd overleefden we met zijn allen op het nippertje een aanval van de slappe lach. Kennelijk was dat nog niet genoeg, ook op de zaterdagavonden dansten, dronken en feesten we met zijn allen. Zoveel uitgaansgelegenheden telde bruisend Ede in die tijd nog niet. Uitgeslapen stonden we op dinsdag weer naast elkaar in de kapsalon. Dat waren nog eens tijden.
Het jonge meisje Astrid dacht dat ze geweldig kon knippen. Dat was ook zo. Op de kappersopleiding. In het echte kappersleven blunderde ik wat af. Het kappersvak bestaat voor het overgrote deel uit het omgaan met klanten, nietwaar? En zoveel klanten, zoveel unieke identiteiten. Aardige, verdrietige, gelukkige gezichten. Zieke, zwakke en huilende mensen. Opdringerige mannen, klagende vrouwen en hartveroverende kindertjes die ik zo mee naar huis wilde nemen. Knippen werd mij onderwezen op de opleiding, het kappersvak leerde ik vanuit de praktijk. Van mijn collega's en mijn baas. Hun geduld met mij moet eindeloos geweest zijn. Na al die jaren kunnen wij concluderen dat het inderdaad zin heeft gehad. Uiteindelijk werd ik vakbekwaam, waarvoor mijn hartelijke dank.
Dat mijn baas mijn schoonvader zou worden, dat kon ik toen nog niet vermoeden. Gelukkig gaat zoiets van lieverlee. Verkering is natuurlijk nog lang geen huwelijk. En toen het zover was, wist ik allang hoe ik daar handig mee om moest gaan. Ik luisterde als mijn collega's mopperde op onze baas, 's avonds hoorde ik de andere kant van het verhaal. Voor allebei kon ik bergen begrip opbrengen. In conflicten heeft iedereen een beetje gelijk.
De jonge, frisse kapster die het vooral leuk wilde hebben werd een ervaren werkneemster met 'hart voor de zaak'. Al heel lang schrik ik niet meer van een ernstig zieke klant die weet dat ze voor de allerlaatste keer in dit leven geknipt wordt. Stilletjes knijp ik in haar hand, wetende dat elk woord van mij tekort schiet. Opdringerige mannen serveer ik inmiddels uiterst vriendelijk af, niemand die het doorheeft. Hartveroverende kindertjes heb ik nu zelf. Mijn lieve collega's hielden al die tijd rekening met mijn onhandige plek in beide families. Na jaren samenwerken ben je immers een beetje familie van elkaar. En al waren er momenten waarop ik het lastig vond om schoondochter en werkneemster te zijn, nooit dacht ik er over uit te kijken naar een andere werkkring. Familie laat je toch niet zomaar in de steek?
Collega, schoondochter, baas. De volgorde doet geleidelijkheid vermoeden. Alsof het moeiteloos gaat, volgens een natuurlijke weg. In de praktijk worstelde ik het meest met de laatste wisseling. Hoe verdeel ik zo eerlijk mogelijk de vervelende klusjes? Wat is de beste manier om mijn collega's te vertellen dat ik afspraken wil maken over het opnemen van de telefoon? En nog ingewikkelder; op welke wijze verdedig ik mijn ambitie om van Angeli een eigentijdse, vernieuwende en befaamde hot spot te maken? Omdat ik geloof dat je in dit economische tijdperk onderscheidend, origineel en bijzonder moet zijn. Als kapsalon, als ondernemer en als mens. Dat is nu eenmaal waar ik mij het gelukkigst bij voel. En van gelukkige mensen krijgt iedereen een goed humeur.
Kapsalon Angeli werd ANGELI hairstyling. Daarmee werd ik, tegen wil en dank, 'de baas'. Veel liever word ik gezien als gelijkwaardige werkneemster met eindverantwoordelijkheid, zodat ik helemaal mijzelf kan blijven. Astrid is volwassen geworden, ANGELI hairstyling krijgt langzaamaan een andere identiteit. Als Angeli een echt persoon was, dan is het een frisse en ambitieuze meid. Jong genoeg om onbevangen te zijn, zo volwassen dat ze weet hoe het de wereld eruit ziet. Angeli is vernieuwend en steeds op de hoogte van de laatste mode. Ze is creatief en kan geweldig goed knippen. En Angeli is een vriendinnenmens. Lieve, aardige, zieke, verdrietige en gelukkige mannen en vrouwen, in haar kappersstoel voelt iedereen zich gezien. Zelf durft ze ook zichtbaar te zijn, verlegen is Angeli allerminst. Mensen mooi maken is haar doel, en groot wil ze worden. Het leven moet voor haar leuk en gezellig zijn. Angeli is helemaal van deze tijd. Van mij mag ze de hot spot van Ede en de weide omgeving worden.
Ik mag haar.
See you next time!
