- Astrid de Jager
In de kappersstoel zit Eva*, ik ken haar goed. Toen ik ANGELI hairstyling van mijn schoonvader overnam was Eva één van mijn eerste klanten. Haar oudste kind was net geboren en ze wilde haar superlange haren in één keer kort. Ik zeg je, lieve lezer, het korte kopje stond haar geweldig. De baby van toen gaat al naar groep 3, het haar van Eva is inmiddels weer lang. Eva zelf is levendiger dan ooit.
Ik kijk naar haar. Ze bloost. “Wat is er met je?”, vraag ik. “Niks. Hoezo?” is haar antwoord. Een kapster is een psycholoog op een evenwichtsbalk. Ons ontgaat niet veel. De sores van de ander is zichtbaar, hoorbaar en voelbaar. Maar de klant komt in de eerste plaats voor een goed kapsel. Inmiddels weet ik dat aandringen niet helpt. Als ‘t nodig is, wordt het hart vanzelf gelucht. Ook bij Eva duurt het niet lang. “Goed dan. Ik ben verliefd.”
Ik schik ervan, Eva woont samen met B. Een aardige jongen en een lieve papa. Eva begint te huilen, ik neem haar mee naar achteren, uit het zicht van meeluisteraars. Eva vertelt. Op een saaie woensdagmiddag installeerde zij Tinder op haar telefoon. Voor de niet-kenner leg ik uit wat Tinder is. Tinder is een app. Eigenlijk is het een enorme stapel foto’s van mannen of vrouwen. Met je vinger blader je razendsnel door de foto’s totdat je iemand ziet die leuk genoeg is om het bijschrift te lezen. Dat valt overigens niet mee. De mannen zijn allemaal zogenaamd sportief, artistiek of ‘een gevoelsmens’. Toeval of niet, de vinger van Eva bleef hangen bij ene M. Hij zag er ongevaarlijk uit, hij woonde op rij-afstand en hij had een hond. Eva houdt van honden. Dus maakte ze een afspraak met M. Voor de volgende dag. Gewoon, een latte op een terras. Niks aan ’t handje toch?
In ons kleine Angeli-keukentje vertelt Eva snikkend verder. Nog voor de tweede latte was ze verliefd. Er was niets gebeurd, nou ja, op een zoentje na dan. En nog wat sms’jes. Hier en daar wat e-mails. Een wandeling met de hond. Met waterige ogen kijkt Eva naar mij. “Wat moet ik doen, Astrid?” Het ligt voor de hand om te zeggen dat ze moet stoppen met die vage M. Maar ik zeg het niet. In plaats daarvan geef ik haar een tissue. Ik knijp in haar handen. En ik denk dat de vooruitgang ons niet alleen maar goeds heeft gebracht.
Eva* -niet haar echte naam- heeft toestemming gegeven voor deze column.
See you next time!
